شلخته گویی علیه سنت!نقدی کوتاه بر فیلم«آخرین بار کی سحر رو دیدی؟»
فرض کنید، سحر دختری است از یک خانواده سنتی با وضعیت بد مالی که نیمه های تاریک هر شب با آرایش غلیظ و با ماشین های متفاوت تا دم خانه می آید. اگر با این توصیفات شما در مورد رفتار اجتماعی سحر قضاوت کردید، دچار همان معضلی هستید که خانواده سحر هستند و در واقع این ایراد ذهن شماست وگرنه همه می دانیم هر دختری که تا نیمه های شب با ظاهری ژیگول در خیابان ها می چرخد دنبال حق خودش از دنیای ظالم سنتی است و شما حتی اگر پدر او باشید حق پرسش ندارید.
آخرین فیلم فرزاد موتمن که مانند دیگر آثارش شلختگی های خاص خود را دارد، در مضمون هم آشفته و تکراری است. دختری که پدر و مادر سنتی و سختگیر دارد که او را درک نمی کنند ولی او تسلیم این فضا نمی شود و دنبال راه خود است. موضوع اصلی فیلم زمانی آغاز می شود که سحر، دختر خانواده در یکی از شب هایی که با دوستانش بیرون بوده است به خانه بر نمی گردد و مادر او که ابتدا سعی دارد پدرسحر را مطلع نکند به پلیس مراجعه میکند تا ردی از او پیدا کند.
در روند فیلم با برنگشتن سحر، پدر او هم خبردار می شود و با لعن و نفرین به فرزندش برای ادای آبروی خود با بقیه برای یافتن سحر همراه می شود و شاید تنها کسی که برای هدفش یافتن خود سحر است و به حرف مردم توجه ندارد دوست پسر اوست که او هم از نسل سنتی قبل خود بریده است.
از نکات مثبت فیلم، نمایش پلیس خوبی است که با سوژه ها همذات پنداری می¬کند و با تمام توان پی سحر می گردد اما همان پلیس هم گویی برای آرام شدن وجدان خود اینکار را می کند، گویی او خود قبلا به این درد دچار بوده است و برای همین پرونده را قبول می کند، هر چند این نگاه موتمن در فیلم در نیامده است اما گاهی در فیلم رگه هایی از این عذاب وجدان را در دیالوگ های فروخورده ی سرگرد می بینیم .
«آخرین بار کی سحر رو دیدی؟» لحظه ی در حمله به سنت توقف نمی کند و موتمن با کینه ای عجیب از هر سکانس برای سخن خود به صورتی آشفته بهره می گیرد و تلاش خود را با قاتل نشان دادن برادر سحر به پایان می رساند. برادر سحر اگر چه خود وضعیت به سامانی ندارد اما آنچه باعث می شود هم خونش را به قتل برساند رگ غیرت سنتی است که از قضاوت های مردم به وجود آمده است. موتمن با تکیه بر داستانی ضد غیرت، سینمایی نخ نما را ارائه می دهد که نمی شود حاصل نهایی آن را فیلم نامید.
