«رسانه ملی»، عبارتی است که صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران از آن به عنوان شناسنامه خود یاد میکند؛ رسانهای که بر اساس همین ادعا باید آینهای از ملیت ایرانی باشد. در واقع در رسانه ملی، ملت سهامدار است و هر فردی بر اساس قومیت و سبک زندگیاش، سهمی از آنچه در رسانه منعکس میشود، دارد. برای همین است که وقتی در یک میانبرنامه قومیتی تصویر خود را نمیبینید مساله تا مرز بحران پیش میرود و منجر به برخی اعتراضات در برخی مناطق میشود. حتی گاهی وقتها نمایش برخی مسائل اقوام نیز بحرانآفرین میشود، تصویری که اغلب اوقات از عدم اطلاع دقیق از حساسیتهای قومی و اطلاعات غیرواقعی عوامل برنامهساز رسانه ملی نشأت میگیرد. همین موضوع عدم درک صحیح و شناخت قومیتها باعث شده است کمتر برنامهسازی به فکر بازتاب همه ایران در رسانه ملی بیفتد و یک رسانه عمدتا «مرکزمحور» که دنبال دردسر هم نمیگردد به مخاطب شکننده تلویزیون ارائه شود.