فوران خوی حیوانی زیر سقف ماشین های پایتخت

قبل ترها باران که می بارید گویی مهربانی هم با قطرات باران بر مردم نازل می شد اما نمی دانم این چند وقت چه بر سر مردمان پایتخت آمده که مرامشان با خیسی خیابان ها نم می کشد و انسانیت را زیر چرخ ماشین هایشان له می کنند.

امروز وقتی از اداره خارج شدم تا طبق روال راهی خانه شوم، باران قدری شدت گرفته بود و هرکسی سعی می کرد به نحوی خودش را از باران غافلگیرکننده تابستانه بپوشاند.

سه خانم چند متر آن طرفتر از من منتظر تاکسی بودند که حال پریشان و سرفه های مداوم یکیشان با یک نگاه حساب را دستت می داد که اولویت سوار شدن با اوست.

 

اما  زیر این دوش باران، چشم های رانندهای تاکسی هیچ کس جز  کسی که بلند بگوید"دربست" را نمی دید و اگر میان خیل اتومبیل های تک سرنشین یکی قید پول قلمبه دربستی را میزد قل چماق های خیس خورده امان نمی دادند که چند خانم منتظر چیزی بگویند و خودشان را درون ماشین می انداختند.

تفریبا بیست دقیقه ای آنجا بودم و هیچ کاری هم از دستم بر نمی آمد جز اینکه دعا کنم باران قطع شود. تا اینکه پیرمردی با یک ماشین خسته آمد و احساس کردم وقتی از دورچادر خیس خورده چند خانم ها را دید، دلش به رحم آمد و نگذاشت حتی بگویند مستقیم و بالفور گفت: "خواهرم بفرمایید بالا هوا بارونیه سرما میخورین"

قبل تر ها باران هوا را تمیز می کرد و چشم ها را می شست اما حالا باران هم نمی تواند غبار چشم های مردم شهر را پاک کند. 

این روزها اگر برای باریدن باران دعا می کنید، از خداوند قدری بارش رحمت خداوندی بر قلب مردم شهرم هم بخواهید.